KABK, Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten te Den Haag.
En zo schilder ik nu
En om dan nu maar bij het einde van het verhaal te beginnen, zo schilder ik nu na een leven lang creatief en kunstzinnig bezig te zijn.
Met het volgen van heel veel lessen (Marian Gobius boetseren in mijn puberjaren, de KABK met lesbevoegdheid, antroposofische schilder en tekenlessen, opleiding voor tekentherapeut, Foudgumsche school voor de nieuwe schilderkunst en nu ook Rogier Willems met portretschilderen), want je leert overal weer wat anders en dit vak is oeverloos….
Heerlijk. Ik hou van leren en het leerproces in zijn algemeenheid, en dus ook van het mogen lesgeven!
Mijn kleinkinderen schilder ik graag. Niet in zoete plaatjes maar met meer expressie. Kinderen kunnen sowieso zo authentiek of juist met drama kijken dat het lekker is om als uitgangspunt te gebruiken.
De appel valt wellicht niet zo ver van de boom.
Als ik op mijn jongste kleindochter past weet ze al, met oma kan ik schilderen en dat doet ze dan graag 3 x op een dag.
Mijn ouders zijn opgegroeid in wat vroeger Nederlands Indië heette.
Een koloniaal verleden, nog heel dichtbij. Met alles wat daar dan weer bij hoort: Trauma’s door menging van verlies (twee grootouders en een tante in de oorlog overleden) en schuldgevoelens van dat het allemaal niet klopte om als Nederlander daar de dienst uit te maken.
Er werd in mijn jeugd niet veel over gesproken, zeker niet over het jappenkamp. Zo kreeg ik weinig verhalen mee, maar wel Indische woorden zoals pisang, kassian, tjampoeren, obat, blote kakkies, etc.
Indisch eten op zaterdag was ook traditie. En bij ons thuis was er duidelijk een andere sfeer dan bij de vriendinnetjes thuis. Dat kon ik wel goed voelen. Bij Indische mensen voelde ik me meer thuis.
Ik schilderde deze een aantal jaren na de kunstacademie. Ik schilderde toen vrij precies
groei……….
Midden in mijn volwassen leven moest ik alsnog veel leren over mijzelf en dieper het leven met alles wat daarbij hoort aangaan.
Ik heb zo het idee dat deze drie vrouwen die fases van confrontatie met pijn, compassie en kracht wel goed laten zien.
Niet dat ik me er toen al te zeer van bewust was, maar beeldend werken laat zich nu eenmaal nooit voor de mal houden.
Selfies....
Het zelfportret is een klassieker, maar krijgt tegenwoordig ook door middel van het fenomeen selfie een andere dimensie.
Door de jaren heen heb ik wel wat zelfportretten gemaakt. Recentelijk een heel rijtje voor de cursus bij de bekende Nederlandse portrettist Rogier Willems. Dit had ook een sterk therapeutisch effect. Ik dacht meteen, moet ik hier toch niet een leuke cursus mee maken?
Tussendoortje
Opbouw van een schilderij, portretje van mijn oudste kleindochter
Interieur
En hoe kunst om mij heen mijn huis versierd, want dat doet kunst natuurlijk ook, waarbij ik
het interieur zelf ook een kunstwerk vind ☺
Mijn atelier is natuurlijk wel een belangrijke plek. Hij is multifunctioneel, wordt ook als het nodig is voor de opleiding Vrije Academie ’t Pad gebruikt voor studenten.
MIJN ATTELIER
Kunst, spiritualiteit en wetenschap zoeken allemaal antwoorden op deze vragen.
Maar kunst geeft ook plezier en kan zeker ook ingezet worden voor verbinding in de samenleving. Dit door samen te dansen, te zingen of een straattekening te maken zoals een vriendin van mij regelmatig doet.
Sowieso geeft kunst ruimte aan de mogelijkheid tot expressie voor wie je van binnen bent. Onvermijdelijk maakt dat innerlijk zich zichtbaar. Daar hoef je geen moeite voor te doen.
Deze zoektocht resulteerde voor mij uiteindelijk in het opzetten van de Vrije Academie ’t Pad en in het mogen bijdragen van het toepassen van de kunsten in de gemeenschapsopbouw in de baha’í visie.
Blijft nog steeds de vraag, wat is kunst en waarom?
Uit die zoektocht ontstond al doende en zeker ook door middel van het lesgeven in kunst een visie op dit zo puur menselijke fenomeen.
Kunst is zonder meer gekoppeld aan dat wij bevragende, verwonderde wezens zijn, op zoek naar ‘het’ antwoord van ons bestaan en als we dat al niet kunnen vinden, hoe dan toch op zijn minst hoe te leven met jezelf in een wereld die voorbij gaat.
Oftewel, wie zijn wij en hoe leef ik dit leven zo betekenisvol mogelijk? Filosofische, psychologische en spirituele vragen dus.
